Il faut s’effacer pour rejoindre la vérité universelle et le bonheur suprême.
Ճշմարտության համընդհանուրն ու գերագույն երջանկությունը գտնելու համար պետք է ջնջել սեփական «ես»-ը։
Une chaise-poème
« J’ai adopté la chaise, cet objet familier, il y a quelques décennies, au moment où je voulais faire, à échelle humaine, de l’art sur la place publique alors que partout on optait pour le monumental : elle est un objet à l’image du corps et elle sert le corps. Difficile d’avoir un sentiment de possession exclusif pour un objet aussi universellement partageable. Elle est mienne au moment où je l’occupe mais si je la quitte, un autre pourra dire qu’elle est sa chaise. » Michel Goulet, artiste sculpteur
Biographie d’Arthur Aharonyan, pianiste et compositeur
Né à Erevan, Arthur Aharonyan reçoit sa formation de pianiste et de compositeur au CNSM d’Arménie, membre de l’Union des compositeurs. Il mène parallèlement une carrière de pianiste qui le conduit à se produire sur les grandes scènes d’Europe, du Canada et des États-Unis. En tant que compositeur, son influence s’étend au-delà des frontières et sa carrière a été couronnée de plusieurs distinctions internationales, dont le Golden Star Halo Award décerné par le Southern California Motion Picture Council à Hollywood.
Il enregistre de nombreux disques en tant que pianiste et compositeur. Parmi ses œuvres, citons La Ballade de Jonathan, poème symphonique créé en 2004 par l’ONDIF au Théâtre Mogador. En 2006, l’œuvre a été interprétée par l’Orchestre de la Cité internationale universitaire de Paris, sous la direction d’Adrian McDonnell. Son Concerto pour violon n°2 a été créé en 2011 par l’Amsterdam Sinfonietta au Muziekgebouw d’Amsterdam, avec Sergey Khachatryan en soliste.
TITRE EN ARMENIEN
Ծնվել է Երևանում։ Սովորել է Հայաստանի պետական կոնսերվատորիայում դաշնամուրի և կոմպոզիցիայի բաժիններոմ ։Լինելով կոմպոզիտորների միության անդամ, զուգահեռաբար ծավալում է կատարողական գործունեություն՝ ելույթներ ունենալով Եվրոպայի, Կանադայի և Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների հեղինակավոր բեմերում։
Որպես կոմպոզիտոր՝ նրա գործունեությունն ունի միջազգային ճանաչում։ Նրա կարիերան արժանացել է մի շարք միջազգային մրցանակների, այդ թվում՝ «Golden Star Halo Award», որը նրան շնորհել է Southern California Motion Picture Council-ը Հոլիվուդում։ Նա ձայնագրել է բազմաթիվ սկավառակներ՝ որպես դաշնակահար և որպես կոմպոզիտոր։ Նրա ստեղծագործություններից կարելի է նշել Ջոնաթանի բալլադը՝ սիմֆոնիկ պոեմ, որի պրեմիերան կայացել է 2004 թվականին Փարիզի Մոգադորի թատրոնում՝ ՕՆԴԻՖ նվագախմբի կատարմամբ։ 2006 թվականին այդ ստեղծագործությունը կատարվել է նաև Փարիզի Միջազգային համալսարանական քաղաքի նվագախմբի կողմից՝ Ադրիան Մակդոնելի ղեկավարությամբ։
Ջութակի կոնցերտ №2-ը ստեղծվել է 2011 թվականին և ներկայացվել է Amsterdam Sinfonietta նվագախմբի կողմից Ամստերդամի Muziekgebouw համերգասրահում՝ մենակատար Սերգեյ Խաչատրյանի մասնակցությամբ։
Le projet Prendre position
Prendre position est un projet de sculpture-installation de 47 chaises-poèmes pour souligner le 100e anniversaire de la Cité internationale universitaire de Paris. Elles ont été installées dans une prairie fleurie créée spécialement pour l’occasion par le service du domaine du campus.
Cette installation artistique a été imaginée par l’artiste-sculpteur québécois Michel Goulet, en collaboration avec François Massut, directeur fondateur du collectif Poésie is not dead.
Chaque maison du campus est représentée par une chaise, grâce à un don de la Maison des étudiants canadiens et au soutien du groupe Labrenne. Chacune des 47 chaises est une œuvre unique.
Histoire et architecture de la maison
La Maison des étudiants arméniens-Fondation Marie Nubar est l’œuvre de l’architecte Léon Nafilyan, installé à Paris dans les années 1920. Il a conçu le projet dans un style qui perpétue la tradition architecturale arménienne.
